You’ve got to walk this lonesome valley – het is een lied waaraan Robert Pirsig refereert in de spannende, bijna thriller-achtige eindhoofdstukken van zijn boek Zen en de kunst van het motoronderhoud. Het is een lied dat vanuit een bepaalde context geschreven en door een bepaalde geestelijke wereld geïnspireerd is – het is een christelijke hymne. Pirsig, die verder nergens toe bekeerd is, betrekt deze hymne op zichzelf. Maar in haar boodschap stijgt het boven elke denominatie uit en heeft het iets te zeggen aan welk eenzaam avontuur dan ook. Het is een hymne die (altijd ook) iets zegt over de moeilijke uren die voorafgaan aan welke vorm van coming out dan ook. Of het nu gaat over geloof, waanzin of homoseksualiteit, het maakt niet uit. Het is een hymne die een paradox oplost, de paradox dat eenzaamheid gedeeld kan worden.