Het werk van de Russische cineast Andrej Tarkovsky wordt getekend door een meer dan gewone belangstelling voor de belevingswereld van de waanzinnige. Het indringendste portret van een waanzinnige vinden we in dat van de Italiaanse Domenico in de film Nostalghia (1983), die samen met zijn herdershond een verlaten en bouwvallige boerderij bewoont. Domenico heeft, net als talloze andere psychoten, wereldredders-pretenties. Bij hem loopt het uiteindelijk verkeerd af, ingevangen als hij is in de logica van het zelfoffer. Hoewel Domenico in zijn ontmoeting met de hoofdpersonage Andrej Gortsjakov redelijk ‘normaal’ over lijkt te komen, duidt zijn formule 1 + 1 = 1 toch op een totaal identiteitsverlies. Met grote cijfers heeft hij deze formule op de binnenmuur van de boerderij getekend (1:01:28) en in zijn hand laat hij twee druppels water tot één samenvloeien (51:08). De gruwelijke sterfscene van Domenico begint op 1:42:44.