Recensie van Erik Buys in het Kunsttijdschrift van Vlaanderen
Erik Buys schreef medio september 2021 een recensie voor het Kunsttijdschrift van Vlaanderen. Hij gaat onder ander in op de verhouding tot de anderen, zoals die zich in een psychose kan ontwikkelen. Hij noemt dit het ‘spiegelen aan de menigte’. Erik Buys benadrukt de conflictuele zijde van deze verhouding. Weliswaar zijn er enerzijds diepe gevoelens van verbondenheid, zoals ik uitleg in mijn column over het mystieke moment in Girard, maar zeer zeker zijn er ook de gevoelens van superioriteit en minachting. Of zoals ik het met mijn eigen woorden zeg: “Meestal zag ik in één oogopslag dat verreweg de meeste mensen die ik op straat of in de trein tegenkwam niet tot de Ingewijden behoorden. Je zag het aan hun houterige bewegingen, je zag het aan hun vale blikken, ongeïnspireerd, misprijzend soms, vaak ook met een beklemmende angst in de ogen. Als ze woorden
spraken klonken ze me meestal futiel en onsamenhangend in mijn oren. Ze hadden het over voetbal, sigaretten, gezelligheid, kinderen, kwaaltjes, ze sprongen van de hak op de tak, ze leken meer te brabbelen en mompelen dan werkelijk te spreken.” Daarnaast gaat Erik Buys in zijn recensie op tal van andere facetten van het boek in en beveelt het aan het einde van harte bij zijn lezers aan!