Op woensdag 19 mei heb ik een Pinksterlezing mogen geven voor belangstellende mede-Dominicusgangers. Het Pinksterverhaal komt expliciet aan de orde in het derde hoofdstuk van mijn boek, getiteld ‘Nog iets over het niets’. De belangrijkste Bijbeltekst in dit hele verhaal zijn de beroemde woorden van de apostel Paulus: ‘Wat in de ogen van de wereld onbeduidend is en wordt veracht, wat niets is, heeft God uitgekozen om wat wel iets is teniet te doen.’ Deze woorden komen uit het eerste hoofdstuk van zijn eerste Korintiërsbrief, waarin in hoofdstuk 13 het beroemde liefdeslied te vinden is (van ‘de rinkelende cimbaal’ aan het begin, en aan het einde ‘geloof, hoop en liefde’). Dit lied is een van de mooiste gedichten uit de hele westerse literatuurgeschiedenis, vind ik. Maar na hoofdstuk 13 komt hoofdstuk 14, dat eigenlijk alleen maar gaat over ‘spreken in tongen‘. Hierin laat Paulus zien hoe hij denkt over religieuze geëxalteerdheid. Geweldig allemaal als mensen uit hun dak gaan, geeft hij grif toe, maar belangrijker is het ‘profeteren’ en ‘uitleggen’, of hoe al dat door de Heilige Geest bezwangerde ululu-gedoe omgezet kan worden in klare taal. In een kerkdienst is emotie belangrijk, maar is ook richting, helderheid en verstand belangrijk. Paulus zit vooral op de lijn van de woorden, de duiding, de preek, of wat bij Dominicusgangers bekend is als ‘de overweging’. Daartegenover verzorgt muziek in een kerkdienst dan meestal de emotionele aanraking. Twee liederen die ik heb genoemd zijn: ‘Kom Schepper Geest’ en het Taizé-lied ‘En todo amar y servir’. Het zijn liederen die bij veel Dominicusgangers leven. Ik heb serieus nagedacht over hoe ik mijn lezing over ‘spreken in tongen’ zou kunnen eindigen met een opname van een van deze twee liederen. Maar uiteindelijk is mijn oog gevallen op de song I Still Haven’t Found What I Am Looking For van de popgroep U2. Ik heb daar drie versies van laten zien – één waarin je met de tekst kon meelezen, één waarin een eindeloos grote zaal mee gaat zingen en één waarin een gospelkoortje in een klein kerkje in Harlem helemaal los ging. Na die gospelversie, moet ik zeggen, werd het voor mij echt wel Pinksteren, en hopelijk ook voor de mensen die mijn verhaal hebben willen volgen. Lees hier nog meer over spreken in tongen.